Milenko Šerban

Milenko Šerban rođen je u Čereviću 4. aprila 1907. godine. Umetničko obrazovanje započeo je u ateljeu slikara Vase Eškićevića u Novom Sadu, između 1923. i 1926. godine. Prvi put samostalno je izlagao 1926. godine u Muškoj gimnaziji u Novom Sadu. Iste godine otišao je u Pariz, gde je pohađao časove na popularnoj Akademiji Kolarosi kod profesora Žana Pikara Le Dua i Andrea Favorija. Potom se 1927. godine u nekoliko navrata usavršavao u privatnom ateljeu francuskog umetnika Andrea Lota. Drugi boravak u Parizu i duže učenje kod Lota 1929. godine značilo je definitivno osamostaljenje umetnika i ostvarenje njegovog punog umetničkog sazrevanja. Godine 1928. Šerban je izlagao na dve izložbe: u Parizu, na izložbi grupe jugoslovenskih umetnika i u Novom Sadu na zajedničkoj izložbi sa slikarom Krstom Hegedušićem u prostorijama nekadašnje Produktne berze (zgrada u kojoj se danas nalazi Galerija Matice srpske). 

Bio je profesor crtanja u Zanatskoj školi u Novom Sadu od 1929. do 1933. godine. Od 1927. radio je sporadično kao scenograf u pozorištima u Novom Sadu i Beogradu. U Beogradu je 1963. godine postavljen za profesora scenografije na Akademiji primenjenih umetnosti i na Akademiji za pozorište, film, radio i televiziju na predmetu Tehnika scene i scenografije. Učestvovao je u reorganizaciji tadašnjeg Muzeja Matice srpske u Novom Sadu, čiji je najpre bio restaurator, a izborom Novog Muzejskog odbora 9. septembra 1945. godine postavljen je za kustosa i upravnika, i na tim pozicijama ostaje do 1947. godine. Izlagao je sa umetničkom grupom „Oblik“ i bio jedan od osnivača grupe „Šestorica“. 

Šerban je imao veliku želju da se u Čereviću otvori muzej, pa je pred kraj života naslikao više pejzaža svog rodnog mesta, u kojem je i sahranjen. Muzej je otvoren godinu dana posle njegove smrti, ali su ubrzo, zbog loših klimatskih uslova, Šerbanova umetnička dela preneta na čuvanje u Galeriju Matice srpske. Šerban je prvi scenograf koji je u Srpskom narodnom pozorištu kreirao prostor u kojem se igra, dajući mu, osim vizuelnog, i novu dramaturšku ulogu. Scenografija prestaje da bude samo ambijent u kojem se igra predstava, nego postaje relevantan deo predstave koji u sadejstvu sa rediteljem, glumcima, ali i piscem čini celovitu predstavu i pravi pozorišni doživljaj kod publike. Kao izuzetan poznavalac zakona pozorišne scene kreirao je scenografije koje su donosile potrebnu jednostavnost i osnovni ton predstave, funkcionalnost i likovni sklad. Milenko Šerban bio je dobitnik više nagrada i priznanja: Republičke nagrade za slikarstvo, Savezne nagrade za scenografiju, Sterijine nagrade za scenografiju i Nagrade Pozorišnih susreta „Joakim Vujić“ za kostimografiju.