Zinka Kunc Milanov

Hrvatska operska pevačica Zinka Kunc Milanov rođena je 17. maja 1906. godine u Zagrebu. Njen rođeni brat bio je kompozitor i pijanista Božidar Kunc. Pevanje je učila privatno kod poznatog češkog baritona Jana Ouržednika i na Muzičkoj akademiji kod Milke Trnine i Marije Kostrenčić. Tada, ali i kasnije, mnogo je radila sa svojim bratom, koji je bio njen dugogodišnji korepetitor. Prvi samostalni koncert priredila je 1925. godine, a na operskoj sceni je debitovala dve godine kasnije kao dvadesetjednogodišnja umetnica u ulozi Leonore iz Verdijevog Trubadura. To se desilo u Ljubljani, da bi pet sedmica kasnije prvi put nastupala i u rodnom gradu u ulozi Margerite iz Gunoovog Fausta. Od 1928. do 1936. godine bila je solistkinja Zagrebačke opere, gde je otpevala 27 uloga u rasponu od Belinija preko Verdija i Pučinija, do Vagnera i Štrausa. Istovremeno je gostovala u Sofiji, Hamburgu, Gracu, Pragu, Brnu i drugim gradovima. 

Kada ju je u Nemačkom pozorištu u Pragu 1936. čuo Bruno Valter, dirigent, pijanista i kompozitor, dobila je preporuku za nastup u Verdijevom Rekvijemu na Salcburškim letnjim igrama pod upravom čuvenog Artura Toskaninija. Tada počinje njena međunarodna karijera, jer je prethodno uspešno položila i audiciju za Metropoliten operu u NJujorku. Na sceni te operske kuće prvi put je nastupila u ulozi Leonore 17. decembra 1937. godine. Više od 25 godina je, uz manje prekide, radila kao solistkinja tog teatra, a slušala ju je i publika u Buenos Ajresu, Rio de Žaneiru, Milanu i Londonu. Poslednji nastup imala je 13. aprila 1966. godine, a nakon toga posvećuje se vokalnoj pedagogiji. Iz njene klase potekli su vrsni operski umetnici, poput Grejs Bambri, Kriste Ludvig, Redžine Reznik i Milke Stojanović. 

Najvažnije operske uloge Zinke Kunc pripadale su italijanskom muzičkom pozorištu, pošto je njen dramski sopran, kristalno čist, velikog opsega, najviše dolazio do izražaja u delima Verdija i Pučinija, kao i u operama verističkog stilskog pravca. Kao članica Zagrebačke opere ostvarila je i nekoliko rola u delima hrvatskih kompozitora, poput Lisinskog, Berse ili Zajca. Tokom četrdesetih i pedesetih godina prošlog veka intenzivno je snimala za izdavačku kuću RCA Victor, pa danas možemo uživati u njenim interpretacijama najznačajnijih operskih junakinja, kao što su Leonora, Aida, Toska, Amelija i druge. Pevala je sa tada najboljim pevačima, kao što su Jusi Bjerling, Đuzepe di Stefano, Žan Pirs, Boris Hristov, Čezare Sjepi, Leonard Voren i drugi. Kao koncertna pevačica, naročito se isticala u Verdijevom Rekvijemu, Betovenovoj Svečanoj misi i njegovoj Devetoj simfoniji. Preminula je od posledica srčanog udara u 89. godini života.