Nensi Storače - Mocartova Suzana

Nensi Storače
(1765-1817)

Nensi Storače je bila izvanredna britanska operska pevačica italijanskog porekla, koja je svoj debi imala sa samo osam godina. Karijeru je počela u Italiji, a potom je postala poznata i cenjena pevačica u Beču. Karijeru je zaokružila u rodnom Londonu. Neki od najistaknutijih kompozitora tog doba su pisali za nju. Ona je prvi put na sceni predstavila lik Suzane u operi Le nozze di Figaro 1786. godine.

Prvi uspesi u Italiji

Nensi Storače je rođena 1765. godine u Londonu od majke Engleskinje i oca Italijana koji je svirao kontrabas. Studirala je pevanje u Italiji kod kastrata Venancija Raucinija, za kojeg je Mocart komponovao svoj motet Exultate Jubilate. Nensi je u Italiji započela svoju karijeru operske pevačice 1776. godine nastupom u Raucinijevoj operi L'ali d'amore. U Milanskoj Skali 1782. godine je pevala na premijeri opere Đuzepea Sartija Fra i due litiganti il terzo gode. Ubrzo nakon toga ponuđena joj je visoka godišnja plata za angažman u bečkom dvorskom pozorištu, baš kao i njenom kolegi komičnom basu Frančesku Benučiju. 

Nensi Storače

Karijera u Beču

Austrijski car Josif II je 1783. godine osnovao novu opersku trupu, koja je bila fokusirana na izvođenje italijanske komične opere. Nensi Storače je u tom trenutku bila angažovana u Veneciji. Četiri veoma uspešne godine provela je u Beču kao član dvorskog pozorišta. Za nju su pisali najbolji kompozitori tog doba – Mocart, Salijeri, Martin i Soler. 

Publika ju je najviše cenila kao tumača lakših i vokalno jednostavnijih uloga. Odlične glumačke sposobnosti, sceničnost i negovana muzikalnost bili su njeni najjači kvaliteti. Ona je bila prva pevačica koja je na sceni predstavila lik Suzane u Mocartovoj operi Figarova ženidba. Pored toga, Mocart je za Nensi napisao ariju "Nacqui all'aria trionfale" iz nedovršene opere Lo sposo deluso i koncertnu ariju "Ch'io mi scordi di te" za njen oproštajni resital. U pitanju je arija grandioznih razmera, namenjena za sopran i obligatni klavir, u kojoj je na najbolji mogući način kombinovan saosećajni lirizam sa virtuoznošću. Deonicu klavira je svirao sam Mocart. Prvi deo arije je lagan i raspevan, dok je drugi u bržem tempu i virtuozan. Oproštajni resital ove umetnice je održan februara 1787. godine i nakon toga ona odlazi u rodni London, gde nastavlja da gradi uspešnu opersku karijeru uz svog brata Stivena, koji je bio operski kompozitor. 

Visente Martin i Soler

U vreme kada je Nensi bila na vrhuncu karijere, u Beču je delovao talentovani španski kompozitor Visente Martin i Soler, koji je postigao lep uspeh kao operski stvaralac, iako je danas relativno nepoznat široj publici. Rođen je 1754. godine u Valensiji. Otac mu je bio tenor u gradskoj crkvi, gde je Visente pevao kao mladić. Muziku je studirao u Bolonji sa Đovanijem Batistom Martinijem. Karijeru je najpre razvijao u italijanskim pozorištima, a u Beč je stigao krajem 1785. godine i oduševio tamošnje ljubitelje opere. Posle Beča, Soler je bio aktivan u Sankt Peterburgu, gde je otišao na poziv Katarine Velike. Pre nego što se pred kraj života ponovo našao u ruskoj carskoj prestonici, Soler je stvarao i u Londonu. Što se tiče njegovog boravka u Beču, naročito je jedna opera zasenila mnoge druge, pa čak i Mocartovu Figarovu ženidbu. Solerove melodije su toliko postale popularne da su se pevale na ulici. Mocart mu je odao dužno poštovanje citirajući ga u operi Don Đovani. Ta opera koja je proslavila Solera nosi naziv Una cosa rara, a ulogu pastirice Lile pevala je Nensi Storače. Gotovo svaka numera iz tog dela postala je hit, a jednostavnost muzike je savršeno pristajala Nensi, što se i čuje u ariji "Dolce mi parve un dì". 

Stiven Storače

Gubitak glasa

Nensi je 1765. godine zbog nervnog sloma izgubila glas i nakon toga se izgleda nikad nije u potpunosti oporavila. To se desilo tokom operske predstave, koju je napisao njen brat Stiven Storače. Naime, tokom prvog čina, Nensi je odjednom izgubila glas i nije mogla da izusti ni tona tokom celog izvođenja, zapisao je tenor Majkl Keli u svojim memoarima. Nekoliko meseci kasnije, nakon Nensinog povratka na scenu, Mocart i Salijeri su zajednički napisali solo kantatu Per la ricuperata salute di Ofelia, koja je nedavno otkrivena i rekonstruisana. 

Nensi Storače 

Povratak u London

Nensi je 1787. godine otišla u London i nastavila da nastupa. Obnovila je i prijateljstvo sa Jozefom Hajdnom, koji je devedesetih godina 18. veka u nekoliko navrata sa uspehom predstavljao svoja dela u Londonu. Nensi je nekoliko puta nastupala na koncertima na kojima je izvođena Hajdnova muzika, a posebno se ističe njen nastup u okviru kojeg je kompozitoru svečano dodeljena doktorska titula Okfordskog univerziteta. Nensino prijateljstvo sa Hajdnom potiče još iz bečkih dana, kada je 1784. godine pevala solističku ulogu u kompozitorovom oratorijumu Il trionfo di Tobia. 

Nensi Storače

Nensin doprinos

Iako muzička istorija više pamti dostignuća muških stvaralaca, važno je da se pamte i uspesi umetnica poput Nensi Storače. Retkost je bila u tom periodu da jedna britanska pevačica doživi takvo priznanje u svetu opere, u kojem su tada vladali italijanski umetnici. Uspeh Nensi Storače utro je put drugim pevačicama. Naime, u veku koji je usledio nakon njene smrti mnogo više britanskih pevača je izgradilo uspešne karijere u operi.